සමුගැනීම

සමුගැනීම
පිය නගන විට
නුඹ පාසලෙන් මෙපිටට
තෙමුනි දෙකොපුල්
නුඹ හැරදමා ගිය
පළමු දින මෙන්.....

තනිකම

සත් සමුදුරෙන් මෙපිට
සිටියද මා
සිත දුවයි නුඹ ළගට.....
නොසිටියත් නුඹ ළග
දැනේ මා හට
නුඹේ උණුසුම
මගෙ ආදර අම්මේ....

දන්නෙහිද නුඹ

එදා,
නුඹේ සුලු වෙනසකට
කඳුලු කැට බර වුනද
අද,
ඔබ නිහැඬියාව හමුවෙද
සිනා මල් පොපියන බව,
දෙමාපිය පැතුම් ඉටු කිරීමට
වෙහෙසෙන බව,
නුඹ සිතැඟි ඉටු කිරීමට
වෙර දරන බව,
නව ලොවකට පිය නැගීමට
උත්සාහ කරන බව,
අප පැතුම් සපල වීමට
දින ගනින බව,
නුඹ දන්නෙහිද......

කවි සිත

මිය ගිය කවි සිත
පිබිදු ඔබ වෙත
සෙනෙහස් හසුනක්
නොම ලිය වේවිද ...
මිය ගිය මා සිත
පණ ගත් ඔබ වෙත
සෙනෙහස් දෙනෙතින්
බැලුම් හෙලාවිද ...
සෙනෙහස පුද කල
ඔබෙ සෙනෙහස ගැන
පත් ඉරු පුරාම
අකුරු කරාවිද ...
මා සිත මා හට
වටහා ගනු බැහැ
ඔබ වෙනුවෙන් මා
සැමදා හිඳිවිද ...

නොදන්නා පුරයකදි

නොදන්නා පුරයකදි
තනි වුවද මා පැමිණ
හිත මගේ නොතනියට
ඔබ රැදිනි මා අසල ...

පුරවරට බැලුම් ලන
දන්ත හිමියන් ළගදි
සපත වූවෙමි මා
ඔබව හැර නොයන බව ...

ඒ පැතුම් භද පුරා
පැතිරි ගොස් ඇති විටක
මා ඔබට ළං වුනෙමි
ඈත් වීමක් නොදැන ...

ස්නේහය...

නොහැක පෙළ ගසන්නට
සිතේ ඇති හැඟුම් සැම
අකුරු කළ යුතුය මා
ඔබට පිදු සෙනේ ගැන
ඔය සුරතෙ දැවටිලා
පුංචි ලදැරියක ලෙස
ජීවිතේ දිගු ගමන
ඇරඹුවෙමි පැතුම් මැද
ඔබට මා මටද ඔබ
ලංව ඇත ස්නේහයෙන්.......

ලංව ඔබ විටෙන් විට

ලංව ඔබ විටෙන් විට
හද මගේ රිදවුවද
දනිමි මා ඔබ සිතේ
ඇති සෙනේ පොද තරම
ඔබට පිදු මගෙ සෙනෙහෙ
නැවත දෙනු එපා මට
ආදරෙයි ඔබට මම
මගේ දිවි ඇති තුරුම