දන්නෙහිද නුඹ

එදා,
නුඹේ සුලු වෙනසකට
කඳුලු කැට බර වුනද
අද,
ඔබ නිහැඬියාව හමුවෙද
සිනා මල් පොපියන බව,
දෙමාපිය පැතුම් ඉටු කිරීමට
වෙහෙසෙන බව,
නුඹ සිතැඟි ඉටු කිරීමට
වෙර දරන බව,
නව ලොවකට පිය නැගීමට
උත්සාහ කරන බව,
අප පැතුම් සපල වීමට
දින ගනින බව,
නුඹ දන්නෙහිද......

කවි සිත

මිය ගිය කවි සිත
පිබිදු ඔබ වෙත
සෙනෙහස් හසුනක්
නොම ලිය වේවිද ...
මිය ගිය මා සිත
පණ ගත් ඔබ වෙත
සෙනෙහස් දෙනෙතින්
බැලුම් හෙලාවිද ...
සෙනෙහස පුද කල
ඔබෙ සෙනෙහස ගැන
පත් ඉරු පුරාම
අකුරු කරාවිද ...
මා සිත මා හට
වටහා ගනු බැහැ
ඔබ වෙනුවෙන් මා
සැමදා හිඳිවිද ...

නොදන්නා පුරයකදි

නොදන්නා පුරයකදි
තනි වුවද මා පැමිණ
හිත මගේ නොතනියට
ඔබ රැදිනි මා අසල ...

පුරවරට බැලුම් ලන
දන්ත හිමියන් ළගදි
සපත වූවෙමි මා
ඔබව හැර නොයන බව ...

ඒ පැතුම් භද පුරා
පැතිරි ගොස් ඇති විටක
මා ඔබට ළං වුනෙමි
ඈත් වීමක් නොදැන ...

ස්නේහය...

නොහැක පෙළ ගසන්නට
සිතේ ඇති හැඟුම් සැම
අකුරු කළ යුතුය මා
ඔබට පිදු සෙනේ ගැන
ඔය සුරතෙ දැවටිලා
පුංචි ලදැරියක ලෙස
ජීවිතේ දිගු ගමන
ඇරඹුවෙමි පැතුම් මැද
ඔබට මා මටද ඔබ
ලංව ඇත ස්නේහයෙන්.......

ලංව ඔබ විටෙන් විට

ලංව ඔබ විටෙන් විට
හද මගේ රිදවුවද
දනිමි මා ඔබ සිතේ
ඇති සෙනේ පොද තරම
ඔබට පිදු මගෙ සෙනෙහෙ
නැවත දෙනු එපා මට
ආදරෙයි ඔබට මම
මගේ දිවි ඇති තුරුම

වියළි වූ කතරකට

වියළි වූ කතරකට වැසි පොද රැගෙන ආ
විඩාවෙන් පිරි ගතට සිසිලසක් රැගෙන ආ
අසහනය පිරි හිතට සැනසුම රැගෙන ආ
දොඩමලු වූ මගෙ මුවට නැවතීම රැගෙන ආ
ඔබ ...
මට,
වෙහෙස නිවූ සිසිල් සඳක් මැයි
එළිය රැගෙන ආ චන්ඩ හිරු මැයි
මා දිවිය පහන් කරනා
සඳ, හිරු, තාරකා මැයි ...

දොරඟුලු සිර කළ

දොරඟුලු සිර කළ
ගංඟාවක් සේ
සිතිවිලි හද තුළ
තෙරපී යයි ...
විගසින් නොපෙනෙන
දේදුන්නක් සේ
අවධානය මොහොතින්
හැර යයි ...
ළඟ බව හැඟුනද
ගුවනත සේ
හැමවිට සිතිවිලි
මගෙන් දුරයි ...
පෙරඹර හිමිකරු
හිරු කුමරුන් සේ
මගෙ හද හැමවිට
ඔබට හිමියි ...